Waarom zou je in contact bij jezelf willen blijven? Het is toch prettig om je eens helemaal op de ander te richten en die ook het gevoel te geven “gezien te worden”. Wat is het probleem je te “verliezen” in de ander en wat is dat “verliezen” in de ander dan? Deze vragen stelde Jan ons in reactie op Esthers vorige blog. Dit zijn heel begrijpelijke vragen en ik zal hieronder daar zoveel mogelijk duidelijkheid over geven. Allereerst wil ik wel meegeven, dat niets moet. Wat we je mee willen geven is de keuze, maar daarvoor moet je wel weten wat het doet. Ik geef eerst uitleg over jezelf verliezen en de ander zien. Daarna volgen 4 redenen om bij jezelf te blijven in contact.
Je verliezen in een ander
Om meteen maar goed te beginnen: je kunt je niet verliezen in een ander. Wat meestal bedoeld wordt met je verliezen in een ander is eigenlijk je verliezen in je eigen beeld van een ander. Daarmee is je bewustzijn dus bij dat beeld en niet bij de werkelijkheid, waardoor je niet echt bij de ander bent. De ander ervaart dus alleen nog maar een deel van je, het deel dat door het filter van het eigen beeld naar buiten komt. En omdat we meestal niet meer gewend zijn dan dat, zijn beide partijen daar vaak heel blij mee. En ons een beetje gezien voelen is altijd nog beter dan niets.
De ander zien
Als je de ander werkelijk wil laten merken dat hij of zij gezien wordt, dan helpt het om bij jezelf te blijven. Pas als je bij jezelf blijft en van daaruit de ander helemaal ziet, helemaal accepteert, wordt het een werkelijk zien en niet meer alleen het gevoel geven. Dat is vaak confronterend, zeker in het begin, want we zien ook alles wat we eigenlijk willen veroordelen, niet mooi vinden of waar we ons geen raad mee weten. Elk verdriet, elke pijn, boosheid, frustratie, verveling, elk scherp of rafelig randje komt bij ons binnen en raakt wat in ons. Als we de ander willen zien, zullen we ook moeten accepteren wat het allemaal in onszelf raakt. En dat kan alleen als we bij onszelf blijven.
Wat bij jezelf blijven niet is
Om meteen nog een misverstand uit de weg te ruimen: Bij jezelf blijven is niet de ander negeren of alleen maar met je eigen pleziertjes zijn. Het is bij alles aanwezig zijn wat zich in je openbaart aan sensaties, ervaringen, gedachten en gevoelens in contact. Je blijft dus in het hier en nu en alert, wakker. Een belangrijk deel van het contact is je raakvlak met de ander en dat raakvlak kun je alleen ervaren als je ook “thuis” bent. Het is dus geen egoïstisch je eigen ding doen, je eigen gang gaan of je eigen plezier najagen ten koste van de ander.
Waarom bij jezelf blijven
Reden 1: De ander ervaart jou meer
Op het moment dat je in het contact bij jezelf blijft, ben je er echt en volledig. De ander kan je dus meer waarnemen, kan meer van je genieten of meer merken dat je er voor hem of haar bent. Als ik in volle aandacht bij mezelf ben en van daaruit in volle aandacht Esther aanraak, voelt ze mijn hele lichaam in de aanraking, zelfs al raak ik alleen met een hand aan. Als ik mij richt op Esther en niet bij mezelf blijf, voelt ze alleen mijn hand. Je mag één keer raden wat ze prettiger vindt.
Reden 2: Je ervaart de ander meer
Als je bij jezelf blijft in contact, dan is elke aanraking (lichamelijk of geestelijk) van jou naar de ander ook meteen een aanraking van de ander naar jou. Simpel gezegd: Als ik Esther aanraak op haar arm met mijn hand, dan raakt haar arm mij ook aan onder mijn hand. Er is niet alleen een beweging van mij uit naar Esther, maar tegelijk is er die wederkerigheid in het contact en daar hoeft Esther niets voor te doen. Dat betekent dat ik meer voel van haar. Datzelfde geldt als ik haar steun in een emotioneel moment. In dat moment voel ik die emotie net zo sterk en daarmee voel ik haar meer dan wanneer ik afstandelijk zou blijven, waardoor ons contact vele malen dieper wordt.
Reden 3: Het raakvlak wordt groter
Eigenlijk is dit beide bovenstaande redenen samen met nog een bonus. Zodra je elkaar meer ervaart, wordt het raakvlak tussen jullie groter, wordt de ontmoeting groter. Dit raakvlak is niet alleen lichamelijk, geestelijk en emotioneel, maar is ook te voelen in de energie. Ben je met je energie gericht op de ander, dan ontstaat er een brandpunt, namelijk waar je je op dat moment op richt. Energie volgt tenslotte aandacht. Blijf je bij jezelf en ga je van daaruit de ontmoeting met de ander volledig aan, dan wordt ook je energetisch raakvlak volledig en dat kan vele malen groter zijn dan je lichaam of aura.
Reden 4: Het geeft ruimte aan transformatie
Hier wil ik alleen een stukje ervaring delen en je mag zelf ervaren wat dat met je doet. In verschillende workshops waar ik zelf was als deelnemer heb ik dit meegemaakt, maar ik schrijf nu even vanuit een van deze ervaringen.
We stonden 10 meter uit elkaar, vrijwel tegenover elkaar in een kring van meer dan 30 mensen. De trainer was wat aan het uitleggen. Ik was bij mezelf en zag haar en keek in haar ogen. Ook zij bleef bij zichzelf en keek in mijn ogen en van daaruit ontstond het raakvlak, waarin ik helemaal voor haar openstond, haar helemaal accepteerde. Ze ging door diepe emoties die ook mij diep raakten, maar doordat ik bij mezelf bleef, werd ik er niet door overspoeld. En ik zag en voelde haar door een dal gaan, door verdriet en er voorbij. Ik zag en voelde hoe het oploste en er ruimte en licht in haar ontstond. Er had een transformatie plaatsgevonden, doordat zij bij zichzelf bleef en ik in contact met haar bij mezelf bleef. Dit heeft mij toen diep geraakt en ook in mij wat geopend voor transformatie.
Tot slot
Is bij jezelf blijven beter dan jezelf verliezen in een ander? Dat kan ik niet voor je bepalen en ik zal je keuze ook nooit veroordelen. Mijn voorkeur gaat uit naar bij mezelf blijven in contact en zo de ander maximaal te ontmoeten. En lukt me dat altijd? Nee, ook ik moet me daar regelmatig bewust van zijn. En ook daar veroordeel ik mezelf niet in.
We zijn heel benieuwd om jouw ervaringen te lezen. Misschien herken je momenten van jezelf waarop je niet of juist wel bij jezelf was en wat dat met je deed. Inspireer ons en anderen door je reactie hieronder te plaatsen. Zo kunnen we elkaar helpen om gezamenlijk een rijkere (gevoels)wereld te creëren.
